Día:23 de Septiembre Domingo
Hora salida : a las 7 de la mañana de Autobuses
Actividad: Trekking
Dificultad: Media-Alta por la distancia y desnivel del recorrido y algun paso técnico
Ruta que realizamos
http://es.wikiloc.com/wikiloc/view.do?id=1137626
En caso de lluvia o mal tiempo se cambiara, para hacer esta ruta se necesitan unas buenas condiciones climátologicas.
Para apuntarse: Club montañero de Estella, Calle San Veremundo, 3. Jueves y Viernes de 20:00H a 21:30. O sino a esta misma hora llamando al teléfono 948 55 22 35.
Esta etapa tiene dos posibilidades: Seguir el sendero “Talaia” por la parte alta de Jaizkibel (señales roja-blanca En caso de lluvia seguiremos este camino) o , por el litoral seguir la ruta de los acantilados (señales blanca-blanca). Esta última opción es un continuo sube-baja y mucho más dura, pero el recorrido es espectacular: conociendo calas perdidas, ascendiendo acantilados de vertigo, atravesando valles de postal, laberintos de roca… Hay algún paso expuesto, pero siempre asegurado por cuerdas fijas anudadas o escaleras de aluminio que evitan cualquier peligro. La ruta está perfectamente marcada, descartando cualquier perdida y haciendo prescindible el uso del GPS. Según la preparación física puede llevar de 7 a 9 horas, descansos a parte. Partimos de Pasai Donibane, dirigiéndonos hacia la bocana del puerto. Una vez en la cala de Alabortza comenzamos la ascensión por pista hacia el Faro, para continuar después por una espectacular cresta que ofrece magnificas vistas de este tramo de la costa. Continuamos después hacia las praderas de Mitxitxola, donde abandonamos el sendero Talaia, para siguiendo las marcas blancas, hacer el descenso y ascenso a tres pequeños valles. La ruta sube y baja salvando desniveles de unos 200 metros hasta llegar a la piedra de Txakilarri, desde donde observamos la cala de Azabaratza, a la que descendemos, salvando en el tramo final una espectacular losa inclinada, en la que un cable fijo nos servirá de ayuda. En esta cala de Azabaratza, nos encontramos con un par de txabolas dedicadas a la recogida de algas. Continuamos, siguiendo el litoral, para llegar a un cruce, primera vía de escape, por la que ascenderíamos hasta Lete en una hora y media. Nosotros continuamos por las rocas, atravesando el regato de Agindegi y llegando hasta el de Akarregi, donde comenzamos un duro ascenso de 140 metros de desnivel. En el punto mas alto nos encontramos con un cruce, segunda vía de escape, que nos permitiría llegar hasta Gaztarrotz (carretera) en unos 50 minutos. Nosotros descendemos hasta el litoral y continuamos por una plataforma pétrea donde bordeamos la profunda brecha de Akarregi. El sendero serpentea, sube y baja entre rocas de hermoso colorido y areniscas labradas por el viento, formando espectaculares cuevas y formas. Atravesamos el valle del regato de Gaztarrotz y bajamos por una vertical de arenisca hasta el valle de Erentzin, donde cruzamos el regato. Por una pista que cruza un pinar descendemos nuevamente hasta el borde del mar y continuamos entre las rocas, haciendo alguna pequeña trepada y siguiendo las marcas blancas. Después de un nuevo ascenso y descenso, llegamos al arroyo de Mintegi, donde una hermosa cala nos invita al baño. A partir de aquí la ruta se hace más suave y nos volvemos a encontrar con el sendero Talaia (marcas rojiblancas) para continuar por la punta Biosnar hasta Laondo donde otra hermosa cala permite el baño. Atravesamos dos nuevas vaguadas hasta el praderío de Marla, y caminando junto al acantilado nos dirigimos hasta la cala Artzu, la mas concurrida y donde llega un fresco regato. Poco después de Artzu, un cruce señalizado nos indica la posibilidad de ascenso hasta Guadalupe. Nosotros continuaremos hacia Hondarribia y en poco menos de media hora llegaremos al cabo de Higer donde finalizamos esta 12 etapa.
Martxaren eguna: Irailak 23 igandea
Ariketa: Ibili
Irteera ordua: Goizeko 7 etan
bidea:
http://es.wikiloc.com/wikiloc/view.do?id=1137626
Euria egiten badu aldatuko dugu bidea.
Izena Emateko: Lizarrako mendizale Elkartean, San Veremundo 3 kalea. Ostirala osteguna arratsaldeko zortzitatik amarretara.Edo ordu honetan 949552235 telefonora deituz.
Maila paisajistikoan lekuak ez du parekorik aurrez aipaturikoekin konparatuaz.
Jaizkibeleko formazioa osatzen duten harkaitzen jalkitze-jatorriak eremuari berezitasun morfologiko bitxia ematen dio:
hareharriak. Arroka hauen moldeakuntza, milioi urteetako lanaren ondorioa, emaitza bezala formakuntza
edo eraketa batzu dituen higadura prozesu konplexua da, babes eta begiespenaren merezimendua
dutenak. Horregatik,Pasai Donibanetik Hondarribiko Higer lurmuturrerainodoan ibilbidea osatzeak, ezohizko txango mendizaleaz gain, inork galdu ezin duen ikuskizuna da. Hareharri hauek
inspirazio bezala balio izan zitzaizkion Victor Hugori kostaldearekin erlazionaturiko bere poema eta narraketa hoberenetariko batzu garatzeko.
Esparru geologiko hau izan da urteetan zehar naturaren beste apeta batzu ezartzen joan izan diren lekua ere. Adibide bat mendiaren ipar aurpegiaren landaredia da, itsasertzeko bazterrari dagokiona. Eboluzioprozesuan
zehar itsaslabarretako landareak haize, gazitasun, malda malkartsu eta bere finkapenerako substratu eskasiaren baldintza gogorretara egokitu behar izan dira. Baldintzapen latz hauek izan dira
prozesuan agindu dutenak. Itsas mihilua edo itsaslabarren goikaldeko Armeria euscadiensis ,gipuzkoar kostaldeko zona konkretu bakar batzutan hazten den landare zoragarria, bezalako landareek
apaintzen dute erliebe hau. Gainera, bere kala eta paretak “ostatu” bezala erabiltzen dituzten
harkaitz-zozo, ubarroi, zanga, lanperna-musu edo martinak bezalako itsas hegaztien migrazio-ibilbideetan puntu estrategikoa da
Jaizkibel . Baina aldi berean itsaslabar hauetan Kantauri itsasaldeko kaio hankahoriduna edo kaio
ilunaren kolonia haundienetariko bat ezarrita dago. Itsas erreserba kontsideratzen da ere. Kala askoren helezintasunak Euskadi eta kontinenteko hobekien
kotserbaturiko itsas ekosistema bihurtzen du Jaizkibeleko itsasaldea. Krustazeo, bibalbio, arrai, ekinoideo, asteroide, alga eta zefalopodoak
bezalako espezie asko bizi dira hemen. Beste askok aldiro bisitatzen dute, babes eta elikagai bila, izurde mularra edo izurde arruntaren
kasuak. Bere beste ekosistema bikainetako bat amezti edo piriniar haritz basoa, Jaizkibeleko baldintza
mikroklimatikoei esker garatzen den baso termofiloa eta esfagnoen zohikaztegi garratzak dira, azken hauen Jaizkibeleko populazioa Europako hegoalderenuntz kokaturikoa izanik.
Arrazoi gehiago daude ere itsasertzaren babesa defendatzeko. Hemen historiaurreko kokalekuak egon ziren eta zenbait lekuetan hauen aztarnak aurkitu dira, lur hontan gizakiak izandako eboluzioa aztertzen
jarraitu ahal izateko kotserbatzea pena merezi dutenak.
Jaizkibeleko formazioa osatzen duten harkaitzen jalkitze-jatorriak eremuari berezitasun morfologiko bitxia ematen dio:
hareharriak. Arroka hauen moldeakuntza, milioi urteetako lanaren ondorioa, emaitza bezala formakuntza
edo eraketa batzu dituen higadura prozesu konplexua da, babes eta begiespenaren merezimendua
dutenak. Horregatik,Pasai Donibanetik Hondarribiko Higer lurmuturrerainodoan ibilbidea osatzeak, ezohizko txango mendizaleaz gain, inork galdu ezin duen ikuskizuna da. Hareharri hauek
inspirazio bezala balio izan zitzaizkion Victor Hugori kostaldearekin erlazionaturiko bere poema eta narraketa hoberenetariko batzu garatzeko.
Esparru geologiko hau izan da urteetan zehar naturaren beste apeta batzu ezartzen joan izan diren lekua ere. Adibide bat mendiaren ipar aurpegiaren landaredia da, itsasertzeko bazterrari dagokiona. Eboluzioprozesuan
zehar itsaslabarretako landareak haize, gazitasun, malda malkartsu eta bere finkapenerako substratu eskasiaren baldintza gogorretara egokitu behar izan dira. Baldintzapen latz hauek izan dira
prozesuan agindu dutenak. Itsas mihilua edo itsaslabarren goikaldeko Armeria euscadiensis ,gipuzkoar kostaldeko zona konkretu bakar batzutan hazten den landare zoragarria, bezalako landareek
apaintzen dute erliebe hau. Gainera, bere kala eta paretak “ostatu” bezala erabiltzen dituzten
harkaitz-zozo, ubarroi, zanga, lanperna-musu edo martinak bezalako itsas hegaztien migrazio-ibilbideetan puntu estrategikoa da
Jaizkibel . Baina aldi berean itsaslabar hauetan Kantauri itsasaldeko kaio hankahoriduna edo kaio
ilunaren kolonia haundienetariko bat ezarrita dago. Itsas erreserba kontsideratzen da ere. Kala askoren helezintasunak Euskadi eta kontinenteko hobekien
kotserbaturiko itsas ekosistema bihurtzen du Jaizkibeleko itsasaldea. Krustazeo, bibalbio, arrai, ekinoideo, asteroide, alga eta zefalopodoak
bezalako espezie asko bizi dira hemen. Beste askok aldiro bisitatzen dute, babes eta elikagai bila, izurde mularra edo izurde arruntaren
kasuak. Bere beste ekosistema bikainetako bat amezti edo piriniar haritz basoa, Jaizkibeleko baldintza
mikroklimatikoei esker garatzen den baso termofiloa eta esfagnoen zohikaztegi garratzak dira, azken hauen Jaizkibeleko populazioa Europako hegoalderenuntz kokaturikoa izanik.
Arrazoi gehiago daude ere itsasertzaren babesa defendatzeko. Hemen historiaurreko kokalekuak egon ziren eta zenbait lekuetan hauen aztarnak aurkitu dira, lur hontan gizakiak izandako eboluzioa aztertzen
jarraitu ahal izateko kotserbatzea pena merezi dutenak.